Bu yılın Nisan ayının sonunda, memobottle Kurucu Ortağı Jesse Leeworthy, dayanıklı Camino De Santiago'da İspanya'nın dağları ve ovalarında 800 km'den fazla yürüyüş yapmak için yola çıktı.

İlk gün, onu Fransa'daki St Jean Pied de Port'tan sınırı geçerek İspanya'ya zorlu Piraneler'e götürdü. Bask bölgesinin derinliklerinde, zirvenin yarısında, yerde kar yığınları ve tepeleri bir battaniye gibi saran sabah sisi (temelde bir sanat evi filminden görkemli bir sahne). Jesse, fotoğraf ekipmanında baştan ayağa örtülü bir hacı arkadaşına çarptı. Bu adamın bir dağın tepesinde dört lens, üç SLR ve bir polaroid dahil olmak üzere 18 kg'dan fazla ekipman taşımasının bir nedeni olmalı.

Bu Hacı, Connor McCracken'dı.

Connor'ın Camino'da sadece kendisi için yürümediği, bir görevde olduğu kısa sürede anlaşıldı. Akıl sağlığı hakkında kendisinden daha büyük bir sohbet başlatmak için göçebe bir yolculuğa çıktı.

Project Pilgrim ile tanışın.

Connor, önceki hayatında neydin?

Kanada'nın Vancouver kentinde, tüm popüler sporları oynayan ve her zaman müzik sevgisi olan normal bir çocuk olarak büyüdüm. Egzersiz benim için her zaman büyük bir stres giderici olmuştur ve bu, beni her fırsatta Britanya Kolombiyası'nın vahşi doğasını keşfetmeye iten fotoğrafçılığa olan tutkumu her zaman tamamlamıştır. Gençliğimden beri, izin günlerimde veya hafta sonları beni dağlarda yürüyüş yaparken veya ormanın derinliklerinde kamp yaparken bulabilirsiniz. Açık hava ve egzersiz, kişiliğime işlemiş bir şey ve kendimi dışarı çıkarıp keşfetmem için bana sunulan her fırsatı değerlendiriyorum.

Fotoğraf: “Connor Mcracken” | Project Pilgrim'in kurucusu, fotoğrafçı ve ömür boyu Pilgrim.

Ruh Sağlığı ile ilgili deneyimleriniz neler ve fotoğrafçılık size nasıl yardımcı oldu?

Ruh sağlığı hayatımda ilk olarak üniversiteye başladığımda yaygınlaştı. Kimseyi tanımadığım bir şehirde yeni bir yerdeydim ve herkes gibi yeni ilişkiler kurmayı gerçekten zor buldum. İnsanların başkalarıyla buluştuğu durumlardan kendimi korumak için tek kişilik yurt odamda kendimi izole edeceğimi fark ettim. Tüm bunlar, yeni insanlarla tanışma riski nedeniyle sınıfa gitmekten veya sosyalleşmekten kaçınacağımı fark ettiğim okulun ikinci yılında doruğa ulaştı. Bu benim depresyona girmeme neden oldu ve çok geçmeden notlarım düşmeye başladı ve yardım almak için okulu bırakmanın en iyisi olacağına karar verdim. Bu yüzden eve gittim ve kendimi yardım alma yoluna koydum. Artık okulda olmadığım ve her zamankinden daha fazla boş zamanım olduğu için kendimi yeni hobiler ve aktivitelerle meşgul etmeyi seçtim. Yapmayı seçtiğim şeylerden biri de fotoğrafçılıktı ve o zaman kendimi ona tamamen kaptırdım. Her gün fotoğraf çekerdim ve kafamın içindeki düşüncelerden sıyrılmak benim için bir nevi terapi oluyordu. Becerim katlanarak arttı ve kısa süre sonra hissettiğim belirli bir duyguyu veya içinde bulunduğum ruh halini bir fotoğraf aracılığıyla tasvir edebildim. Başkalarına ne hissettiğimi gösterme yeteneğinden gerçekten hoşlanıyorum ve o zamandan beri bu beni fotoğrafçılıkta mükemmelleşmeye itti.

 Hacı: Arjantin'den Pilar

Neden Camino de Santiago'yu seçtiniz, neden İspanya boyunca 800 km yürümeye karar verdiniz?

Camino de Santiago'yu çoğunlukla üç yıl önce bir aile tatilinin parçası olarak bisikletle kullandığım için seçtim. Bisiklet deneyimimden, Camino'nun insanların hayata ara vermek için gittikleri bir yer olduğunu ve yol boyunca tanıştığınız insanların her zaman herhangi bir şey hakkında konuşmaktan mutlu olduklarını biliyordum. Bu beni Camino'da Hacı Projesi yapmaya itti çünkü tüm hacıların deneyimlediği o iç gözlemden yararlanmak istedim. İnsanları derin bir düşünce anında yakalayabilirsem, söyleyecek güçlü bir şeyleri olacağına inandım ve bu beni heyecanlandırdı. Camino boyunca iç gözlem yapmanın doğası dışında, kendime de meydan okumak istedim. Depresyonumla birlikte zayıflatıcı olabilir. En kötü halimdeyken, günlerce yataktan kalkmadan veya sosyalleşmeden yaşayabilirim ve Camino benim depresyonuma karşı bir zafer turu atma yolumdu. Her gün kalkıp yürümeye devam edersem iyi olacağımı biliyordum. Bu bazen oldukça zor oldu ama 800km'lik yolumu oldukça zarar görmeden geçtim ve bu hac yolculuğunu yapma seçimimden çok memnunum.

Hacı: Saint-Malo, Fransa'dan Pierre

Bize Project Pilgrim hakkında daha fazla bilgi verir misiniz?

Bu yılın başlarında Project Pilgrim'in ardındaki fikri ilk kez bulduğumda, girişimin genel hedefinin ne olduğundan tam olarak emin değildim. İnsanları ruh sağlığı hakkında konuşturmak istediğimi biliyordum ve bunu yapmanın bir yolu olduğunu biliyordum ama bilmediğim şey, sonunda insanlar üzerinde yaratacağım etkiydi. Projem dünyanın dört bir yanından 300.000'den fazla kişiye ulaştı ve birçoğunu tanımadığım düzinelerce insan çabalarımdan dolayı beni övmek için benimle iletişime geçti. Önde gelen tanınmış kişilerin ruh sağlıkları hakkında açıkça konuşmalarını nasıl sağladığımı ve konuyu nasıl insancıllaştırdığımı çok sevdiler. Projemin, teşhis koymamış veya ilaç tedavisi görmeyen kişilerin bile akıl sağlığına sahip olduğunu ve konuşmada seslerinin önemli olduğunu gösterdiği söylendi. En büyük inancım, ruh sağlığının günlük bir konuşma olmasını istiyorsak, herkesin ve herkesin bu konuda konuşmasını sağlamamız gerektiğidir.

"Hangi cinsiyetten, ırktan, bedenden, kültürden veya ülkeden olduğunuz önemli değil. Benim için bu konuşmada sesiniz çok önemli."

Bunu özellikle Camino'da, gezegenin dört bir yanından insanlarla tanıştığım konfor alanımdan dışarı itildiğimde doğru buldum. Her türlü dile ve kültüre maruz kaldım ve insanları ruh sağlığı hakkında konuşturma hedefim meyvesini verdi. Camino de Santiago'daki Hacı Projesi'ni bir başarı olarak adlandırmam ve yaptığım kitaptan ve üretebildiğim malzemeden gurur duymam anlamında karşılığını verdi.

Hacı: İsrail'den Assaf

Camino'da yaşadığınız en iyi ve en kötü deneyimler nelerdi?

Camino'daki en iyi deneyimim, kendi akıl sağlığımla ilgiliydi. Avrupa'ya uçuşuma yaklaşan günlerde, üniversite için son sınavlarımı yazmayı bitiriyordum ve çok stresliydim. Bitirdikten hemen sonra uçtum ve birkaç gün sonra kendimi Camino'da buldum. O gece kafanı dinleyeceğin yer dışında dünyada hiçbir endişenin olmadığı Camino'da olmak tam da ihtiyacım olan şeydi. Bir hafta önce kaygı ve depresyonla yatağa hapsolmuş olsam da Camino'da gelişebildiğimi ve Project Pilgrim'i yeteneklerimin en iyisiyle tamamlayabildiğimi fark ettim. Camino, akıl sağlığı sorunlarımla ilgili tüm semptomlarımı hafifletiyor gibiydi ve her zamankinden daha mutlu olduğumu hissettim. En son ne zaman böyle hissettiğimi hatırlamıyorum ve bu, İspanya'da yaptığım yürüyüşle ilgili en değerli anılarımdan biri.

En kötü deneyimim için, yürüyüşün 20. günü civarında bir yerde olduğunu söylemeliyim. İlk 10 günlük yürüyüş harikaydı ama 11. günde ayaklarım sonunda su toplamaya başladı. Camino'da bir fotoğraf projesi yaparken diğer hacıların neredeyse iki katı ağırlık taşıyordum ve ayaklarım bu ağırlığı kaldıramıyordu. 11. günden sonra her gün ayaklarımda yeni su toplamaları ve ağrılarla doldu ve bu beni yıpratmaya başladı. 20. gün civarında bir yerde vücudumun bana dayanmamasından bu kadar bıktığımı hatırlıyorum. Yakıcı sıcakta kilometrelerce çiftçi tarlasında tek başıma yürüdüğüm bir gündü ve sonunda kendimi kaybettim. Projeme odaklanabilmeyi ve elimden gelenin en iyisini yapmayı çok istiyordum ama ayaklarım beni yavaş yavaş yavaşlatıyordu ve onlara yetişemiyor ya da akıl sağlığı hakkında başkalarıyla konuşamıyordum. Bıktım, yoruldum, acı çekiyordum ve gün ortasında biraz erime yaşadım. Ondan sonra, eğer bu yürüyüşü tamamlamak istiyorsam, ayaklarımın durumunu kabul etmem gerektiği sonucuna vardım ve bu, zihinsel olarak Camino ile savaşmamı sağladı.

"Sonunda ayaklarım paramparça olmuştu ve vücudum parçalanıyordu ama projemi tamamlarken vücudumun sınırlarını zorlayabildiğim için kendimle gurur duyuyordum."

Hacı: Sheffield, Birleşik Krallık'tan Rob

Camino'da yanınıza ne tür fotoğraf ekipmanı aldınız?

Camino'daki kamera donanımım oldukça basitti. Önerebileceğim her şeyden çok daha ağırdı ama fotoğraf tarzım için taşıdığımdan memnunum. 

Canon EOS 6D

50mm f/1.4

28mm f/1.8

85mm f/1.8

16-35 mm f/2,8 L

Keşke getirseydim dediğim tek şey mini bir tripoddu. Bazen harika fotoğraf fırsatları vardı ama etrafta kimse yoktu. Tripodum olsaydı, bir fotoğrafı mükemmel bir şekilde yerleştirebilir ve daha fazla efekt için yanına koyabilirdim.

 Hacı: Çin'den Jinh.

İnsanların metal sağlığı hakkında nasıl konuşabilecekleri konusunda herhangi bir tavsiyeniz var mı?

Benim için akıl sağlığı bugüne kadar hakkında konuşulması kolay bir konu değil. Kendi akıl sağlığınız hakkında konuşmak çok savunmasız ve zor olabilir ve bunu rahatça yapabilmem için bunu yalnızca birkaç yıl yaptım. Akıl sağlığı hakkında konuşmaya başlamak isteyen herkese yakın bir arkadaşla başlayıp oradan geliştirmelerini öneririm. İkinci yılımda okulu bırakmak zorunda kaldığımda, gerçekte neler yaşadığımı kimseye söylemediğimi fark ettim. Ancak okulu gerçekten bırakıp neden ayrıldığımı herkese anlattığımda onlarca insandan onların da benimkine benzer bir şey yaşadıklarını duydum. Deneyimlerinden, aile üyelerinden veya bir arkadaştan bağımsız olarak herkes akıl sağlığıyla bağlantı kurabilir ve bu, insanları bu konuda konuşmaya çekebilir. İnsanlar bana akıl sağlığıyla ilgili bir sorun yaşayan bir arkadaşa nasıl yardım edebileceklerini sorduklarında, onlara birisinin yanında olmanın en iyi yolunun ilişki kurabildiğinizi gösterebilmek olduğunu söylüyorum. Bunu "onların" sorunu haline getirmek değil, bunun ne yazık ki günlük bir şey olduğunu ve bu nedenle yardım alınabileceğini göstermek içindir.

Akıl sağlığı sorunlarıyla baş etmenin en zor kısımlarından biri, yardıma ihtiyacınız olduğu gerçeğini kabul etmek ve ona ulaşmaktır. Elimi uzattığımda en zor işimin bittiğini ve her şeyin oradan yokuş yukarı gitmeye başladığını fark ettim. Bazen tek yapman gereken bir arkadaşını aramak ve hissettiğin ya da yaşadığın bir şey hakkında dürüst olmaktır. Nasıl hissettiğiniz konusunda kendinize karşı dürüst olmanın ve karşılığında arkadaşlarınıza karşı dürüst olmanın, kendinizi daha iyi hissetme yolunda ilerlemenin en kolay yolu olduğunu buldum.

Hacılar: Quebec'ten Jade ve Salome

Hacılar: Avustralya'dan Jesse ve Diana

Hacılar: İtalya'dan Patrick

projepilgrim.org
facebook.com/projectpilgrim
instagram.com/projectpilgrim

Şu adresten sipariş verebilirsiniz: http://www.blurb.ca/b/7279390